Sosyal fobi

Insanlar maalesef kızmadıkları sürece iletişimde hep planlı ve programlı ve stratejikler. Kızdıkları zaman bu stratejilerine ara verip farklı davranışlar sergileyebilirler bu nedenle başka insanlar da kızdırma stratejisini kullanır ve tencere kapak birbirini bulur. Peki ya bu stratejileri beceremeyenler? Kalbini yakasında taşıyanlar? Bu insanlar da karşılarındakine zaman tanıyabilmek ve kendi gibi olmadığını bildiği için zorlamamak için anlayış göstermeye çalışsalar da bir noktada patlak verir. Çünkü bu iki antite bir arada bulunamaz. Sonuç yine esmer günlerdir. Maalesef çözümü yok. Ben çok aradım ama yok.
Gelelim sosyal fobiye...

""SF bireyin başkaları tarafından yargılanabileceği kaygısını taşıdığı toplumsal ortamlarda mahcup ya da rezil olacağı konusunda belirgin ve sürekli korkusunun olduğu bir kaygı bozukluğudur. Kişiler başkalarıyla etkileşimde bulunmalarını gerektiren ya da bir eylemi başkalarının yanında yerine getirmeleri gereken durumlardan korkarlar ve bunlardan olabildiğince kaçınmaya çalışırlar. Başkalarının kendileriyle ilgili olarak anksiyeteli, zayıf, kaçık ya da aptal gibi yargılarda bulunacağını düşünürler. Ellerinin ya da seslerinin titrediğinin farkına varacaklarıyla ilgili kaygılarından ötürü toplum önünde konuşmaktan korkabilirler ya da düzgün bir biçimde konuşamıyor gibi görünmekten korktukları için başkalarıyla karşılıklı konuşurken aşırı kaygı duyabilirler. " (alinti)
Düşünün ki çok ağır boyutta olmasa dahi sosyal fobisi olan bir insan kendi kişisel çabalarıyla on yıllarını verip bunu aşmaya başlamış ve karşısındakine de güvenip bu korkusunu aşmış ve bir şekilde "kendini" dile getirmeye çalışmış, karşısından suskunluk ve geçiştirmeye maruz kalmış, e kişi stratejik de değil, olabildiğince doğal... Bu hayalkırıklığının ağırlığı karşındakine de yüklenemez çünkü bu tam bir bencillik ve anlayışsızlık olur... Peki o zaman ne yapacak? Sorun iki kat çözümsüzleşmedi mi?...
Sosyal fobisi olan insanlar bence dışarıdan pasif-agresif olarak görünebilir fakat yeni anlıyorum ki aslında hiçbir ilgisi yok. Tek ortak nokta içe çok atmanın ardından geç kalınmış bir ifade özgürlüğünün elinde patlamasıyla (ki bu doğaldır, herkesin algısı hayat gözlüğü, idrak ve kabullenme şekli farklıdır ve farklı şekilde tepki verir) sonradan pişman olduğu tepkiler vermesidir.
Ben kendimle savaşıyorum zaten. Ben her zaman hatayı iki üç kat kendimde arıyorum zaten. Ben kişisel gelişimim için sürekli sorgu halimdeyim zaten... Buna rağmen olduğum gibi gelip yine kendimi ifade edememişsem birazcık da anlayışı ben bekliyorum... Çok mu? Bundan da emin değilim belki bunda da hatalıyımdır ve çok şey bekliyorumdur ama bildiğim bir şey varsa o da şudur:
" I am not afraid of my truth anymore and i will not omit pieces of me to make you feel comfortable!" ( Alex Elle)