Üzüntüyü unutmamak

Çok kere izlediğim daha da izleyeceğim ve uzun süre sıkılmayacağım bir animasyon filmi: İnside out.
Bazılarımız daha fazla bazılarımız ise daha az yapsa da kendimizi koruma maskesi altında üzüntüden kaçınmaya geçiştirmeye programlıyız. Sıklıkla üzüldüğümüzde, kızdığımızda, endişeli olduğumuzda bunu çözülmesi gereken bir sorun olarak görürüz. Sıkıntı veren bu duyguları uyuşturup yok etmeye çalışırız ki hayattaki güzellikleri yaşamaya bir an önce geri dönebilelim. Bazı insanlarda bu öyle bir hal alır ki yüzünde joker gibi bir maskeyle gezer hale gelirler. Evet birçok durumda belki çözüm vardır ama bazen de yoktur. Maalesef bazen yapabileceğimiz en doğru şey o üzüntüyü dibine kadar yaşamaktır. Sahte çözümler üretip sadece iyi hissedebilmek için her şey yolundaymış gibi davranmak iyi hoş ama son kullanım tarihi fazlasıyla yakın bir yaklaşım. Madem ki yaşam sürekli aynı anda -paralel evrenler de olsa- her zaman diliminin beraber var olmasından ibaret o zaman üzüntüyü de sonuna kadar yaşamak lazım. Sürekli hareket halinde olup bir yerlere varmaya çalışmak değil, sadece var olmak.
Çok üzgünüm ama buna da ihtiyacım var.