Bencillik

Yalanın gereği yok bazı şeyler çok can acıtıyor.
 
İnsanların gereksiz yere acı çekmesi can vermesi canımı çok acıtıyor.
Birkaç kendini bilmez zengin olacak diye insanların karanlığa gömülmesi ve bunun farkında bile olmamaları hatta destekler görünmeleri canımı çok acıtıyor.
İnsanların acımasızlığı canımı çok acıyor. Merhametsizlikleri canımı çok yakıyor.
İnsanların yalan söylemesi, kötü adam konumuna düşmemek için yalan söylediğini dahi anlamadan yalan söylemesi canımı çok yakıyor.
İnsanların bencilliği canımı çok yakıyor.
Bu bencilliği en basit ihtiyaç olan anlamak ve anlaşılmakta bile ön plana çıkarmaları canımı çok yakıyor.
Beni yanlış anlamayın bazen bunları yaparak kendi canımı yakıyorum. Farkına vararak kendimi en acımasız şekilde eleştirerek düzeltmeye bakıyorum.
Bunu düşünmeyenleri anlamaya çalışsam da bazen onlar da canımı yakıyor.

Günümüzün felaketleri neler, deprem; evet, sel ; evet, cinayet-tecavüz-terör-zalimlik; evet, küresel ısınma dünyasal antiyeşilleşme ( 😱 evet yaptım kelime oldu 😛) evet bütün bunlar ve daha fazlası.. Para aşkı, güç aşkı, toprak aşkı, hayvan nefreti.. Hepsi de var. Ama bence günümüzün en büyük hastalığı bencillik. Halimizin en büyük sorumlusu, dünyayı döndüren gizli güç... Bencillik.
Sevgililer, aileler bile birbirinin başarısını, mutluluğunu huzurunu kıskanırken başkasının adına safça Mutlu olmayı bilemezken dünyayı nasıl bencillik yönetmesin ki!
Bugün bir söz duydum. Umut doldum. "Senin iyi olman bana iyi geliyor" dedi. Çok şükür ki aile ve sınırlı dost kontenjanım bencillikten olabildiğince uzak ama nispeten bana yabancı olan pek de iyi tanımadığım beni çok da iyi bilmeyen birinden bu sözü duymak ve samimiyetinden asla şüphe duymamak bana çok iyi geldi.
İddia ediyorum dünyaca bir antibencillik (🙄bu da kelime oldu) hareketi başlatsak çok şey değişir...